Σ έναν καινούριο μοναχό έχει ανατεθεί να βοηθάει άλλους παλιότερους να αντιγράφουν με το χέρι παλιά κείμενα. Πρόσεξε λοιπόν ο νέος πώς όλοι αντέγραφαν από αντίγραφα και όχι απ τα πρωτότυπα χειρόγραφα κι επειδή αυτό τού έκανε εντύπωση, πήγε στον ηγούμενο και το σχολίασε :
- Δε σκεφτήκατε ποτέ, Αγιε πατέρα, πως αν κάποτε είχε γίνει ένα λάθος στην αντιγραφή, θα κρατήθηκε για αιώνες όταν εμείς αντιγράφουμε σταθερά από αντίγραφα;
Ο ηγούμενος προβληματίστηκε και είπε ότι θα πάει στα βαθιά υπόγεια του μοναστηριού να ελέγξει τα χειρόγραφα με βάση τα πρωτότυπα. Μετά από κάτι μέρες άκουσαν κλάματα από το κελί που ήταν κλεισμένος
- Τι συμβαίνει, Αγιε πατέρα; μπήκαν και ρώτησαν ταραγμένοι.
Κι εκείνος, τραβώντας τα μαλλιά του και σπαράζοντας στο κλάμα, τους απαντάει :
- Ακολασία ήταν η λέξη! Ακολασία! Όχι αγαμία...!!!
- Δε σκεφτήκατε ποτέ, Αγιε πατέρα, πως αν κάποτε είχε γίνει ένα λάθος στην αντιγραφή, θα κρατήθηκε για αιώνες όταν εμείς αντιγράφουμε σταθερά από αντίγραφα;
Ο ηγούμενος προβληματίστηκε και είπε ότι θα πάει στα βαθιά υπόγεια του μοναστηριού να ελέγξει τα χειρόγραφα με βάση τα πρωτότυπα. Μετά από κάτι μέρες άκουσαν κλάματα από το κελί που ήταν κλεισμένος
- Τι συμβαίνει, Αγιε πατέρα; μπήκαν και ρώτησαν ταραγμένοι.
Κι εκείνος, τραβώντας τα μαλλιά του και σπαράζοντας στο κλάμα, τους απαντάει :
- Ακολασία ήταν η λέξη! Ακολασία! Όχι αγαμία...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου