Ο πατέρας Εβραίος είναι ετοιμοθάνατος. Γύρω από το κρεβάτι του πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του. Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο. Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει :
- Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
- Ναι, άντρα μου, απαντάει η Σάρα κλαίγοντας
- Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
- Ναι, πατέρα, απαντά και ο Ιακώβ φανερά συγκινημένος
- Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
- Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου. λέει και η Ιουδίθ
- Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ;
- Ναι, πατέρα, απαντά ο Ααρών κλαίγοντας
- Και ποιός είναι τότε στο μαγαζί; ρωτάει εκνευρισμένος ο πατέρας
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι αποχωρούν σιγά - σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών που, κλείνοντας την πόρτα του δωματίου, λέει :
- Και πού' σαι πατέρα.... Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου